Lancia Fulvia - trochę historii

[darkobo]

Może kogoś zaciekawi trochę historii...

Konstrukcje samochodów Lancia wyróżniały się spośród innych nie tylko zawieszeniem kół, ale może jeszcze bardziej silnikami. Od 1908 r. opracowywano rewelacyjne na owe czasy 4-, 8- i 12-cylindrowe silniki w układzie widlastym cylindrów. Dwa rzędy cylindrów rozchylone pod małym kątem odlane były w jednym bloku silnika. Nowatorstwo takiej konstrukcji przetrwało do dzisiaj i nie łatwo znaleźć powtórzenie takiego rozwiązania w konstrukcjach silników innych marek samochodów.
Silnik Fulvii jest kontynuacją koncepcji konstrukcyjnej silników Lancii i stanowi bezpośrednio rozwinięcie silnika samochodu Lancia Appia, który to samochód był produkowany od 1953 r., a zakończenie jego produkcji wiąże się z wprowadzeniem na rynek Fulvii. Konstrukcja tego silnika jest już rzadko spotykana. Kadłuby silników samochodowych wykonywane są prawie wyłącznie jako jednolite odlewy, natomiast kadłub silnika stosowanego do napędu najpierw Appii, a później Fulvii jest dzielony. Obudowa skrzyni korbowej silnika wykonana jest ze stopów lekkich, do niej za pomocą śrub przymocowany jest żeliwny blok cylindrów, natomiast do bloku cylindrów mocowana jest głowica wykonana ze stopów lekkich. Silnik Fulvii jest widlastą jednostką napędową. Kąt rozwidlenia dwóch rzędów cylindrów jest mały, wynosi 12°53'. Nie trzeba było wykonywać widlastego odlewu bloku cylindrów. Cylindry wytoczone są bezpośrednio w żeliwnym, jednolitym bloku z niewielkim przesunięciem względem siebie. Jedna, wspólna dla czterech cylindrów, jest głowica, która odznacza się dużą sztywnością dzięki graniastej budowie. W głowicy znajdują się dwa wałki rozrządu sterujące dwoma rzędami zaworów rozchylonymi względem siebie pod kątem 60°. Wałki rozrządu są napędzane za pośrednictwem długiego, dwurzędowego łańcucha, od wału korbowego osadzonego w trzech łożyskach w skrzyni korbowej silnika.
Lancia Appia miała silnik stojący umieszczony z przodu i napędzający koła tylne, Fulvia ma silnik pochylony i napędzający koła przednie. Cały kadłub silnika Fulvii pochylony jest na lewą stronę pojazdu pod kątem 45°. Ten kąt pochylenia odnosi się nie tylko do płaszczyzny poziomej lub pionowej, ale również do miski olejowej. Silnik wyposażony jest w dwa poziome gaźniki Solex z podwójnymi gardzielami. Zamontowane na osi wału korbowego koło pasowe przenosi napęd na alternator o mocy 400 W, a stąd następnym paskiem klinowym napęd przekazywany jest na 4-łopatkowy wentylator układu chłodzenia, znajdujący się po prawej stronie silnika. Wentylator sterowany jest termostatem. Włączenie wentylatora następuje przy temperaturze cieczy chłodzącej 90°C, wyłączenie przy 80°C. Umieszczenie wentylatora po prawej stronie silnika wiąże się z takim samym umieszczeniem chłodnicy w przedziale silnika-w nadwoziu. Pochylony pod dużym kątem kadłub silnika umożliwił obniżenie przedniej części nadwozia. Duży, wspólny dla dwóch gaźników, filtr powietrza nie powoduje zwiększenia wysokości silnika, gdyż jest umocowany z boku-w osi poziomych gardzieli gaźników. W bezpiecznym miejscu przedziału silnika, przy przegrodzie oddzielającej przestrzeń pasażerską nadwozia, umieszczona jest pompa hamulcowa i zbiorniczek płynu hamulcowego. Jak wynika z powyższego opisu, silnik Fulvii jest oryginalną jednostką napędową. Początkowo wbudowywano do samochodu silnik o pojemności skokowej 1091 cm3. Przed wycofaniem podstawowej, 4-drzwiowej wersji pojazdu z produkcji otrzymywał on tylko silnik o pojemności 1298 cm3. Z tym silnikiem pojazd miał lepszą dynamikę, rozpędzał się do prędkości 100 km/h w ciągu 15,5 s. Dynamika pojazdu mogłaby być wyższa, ale znaczna jest jego masa własna, wynikająca z komfortowego wyposażenia i z konstrukcji elementów podwozia. Nadwozie jest samonośne, ale w przedniej części w miejscu wbudowania układu napędowego ma mocną szczątkową ramę, która na pewno zwiększa masę całego pojazdu.
Silnik samochodu znajduje się przed osią przednią. Za silnikiem nad skrzynią biegów poprowadzone są poprzeczne drążki układu kierowniczego-jest to bardzo bezpieczne miejsce dla tak ważnych elementów pojazdu.
Lancia Fulvia była samochodem średniej klasy liczonej według pojemności skokowej silnika. Komfort jaki zapewniała jadącym stawiał ją w rzędzie wozów wyższej klasy. Komfort ten wynikał zarówno z dobranego zawieszenia, jak i wyposażenia wnętrza nadwozia. Wśród elementów zawieszenia są amortyzatory gazowo-hydrauliczne typu de Carbon. Jest to amortyzator z tłokiem oddzielającym górną część gazową (w której jest azot o wstępnym sprężeniu ok. 25 kG/cm2) od części wypełnionej płynem. Trzonek tłoka w tego typu amortyzatorach zamocowany jest u dołu obudowy rurowej, a więc jest to układ odwrócony w stosunku do sposobu mocowania klasycznych amortyzatorów. U dołu znajduje się osłona gumowa w postaci ?harmonijki", chroniąca trzonek tłoka przed zanieczyszczeniami. Amortyzatory de Carbon charakteryzują się miękkim działaniem przy małych ruchach i szybko wzrastającą sztywnością przy gwałtownych skokach zawieszenia. Bardzo dobrze opracowano siedzenia. Zarówno przednie indywidualne fotele, jak i jednolita tylna kanapa miały odpowiedni, anatomiczny kształt. Poza tym przednie fotele miały regulację ustawienia wraz z regulacją kąta oparcia oraz możliwością rozkładania do spania.
Lancia Fulvia produkowana była od 1963 r. Nadwozie opracowane przez Pininfarinę poddane zostało w 1969 r. tylko drobnym poprawkom kosmetycznym. Samochód ten nie jest już wytwarzany od 1973 r., ale jeszcze dzisiaj jego nadwozie może się podobać. W okresie, kiedy wytwarzano Fulvię, firma Lancia produkowała trzy podstawowe odmiany samochodów osobowych: Fulvia, Flavia i Flaminia. Te kobiece imiona samochodów zaczerpnięte zostały od nazw głównych ulic starożytnego Rzymu. Najmniejszym wozem z tej trójki jest właśnie Fulvia, która była wytwarzana w zakładach w Chivasso. Do Lanci należały wówczas również fabryki w Turynie i Bolzano. Razem te trzy zakłady zatrudniały ok. 12 tyś. pracowników, a roczna produkcja wynosiła ok. 40 tyś. samochodów osobowych, z czego aż 29 tyś., to modele Fulvia. Jednak silna konkurencja dużych koncernów samochodowych już wtedy dyktowała warunki bytu mniejszym firmom, które aby dobrze egzystować musiały produkować 100 tyś. pojazdów rocznie. Lancia nie wytrzymała współzawodnictwa; w 1969 r. tuż przed otwarciem salonu samochodowego w Turynie ogłoszono, że 100% akcji Lancii kupionych zostało przez FIAT-a. Niezależna Lancia zajmowała 5 pozycję na liście producentów samochodów we Włoszech po Fiacie, Alfa Romeo, Autobianchi i Innocenti. Samochód Lancia Fulvia był w latach sześćdziesiątych jednym z najoryginalniejszych podstawowej, z nadwoziem sedan, Fulvia produkowana była w wersji nadwoziowej coupe opracowanej przez Pininfarinę oraz jako odmiana nazywana ?sport" z nadwoziem opracowanym przez inną włoską firmę stylistyczną - Zagato. Do napędu tych pojazdów stosowano silniki o pojemności skokowej 1298 i 1584 cm3. Najbardziej znany był samochód Fulvia Coupe 1600 HF. Na początku lat siedemdziesiątych -był to jeden z najlepszych rajdowych samochodów świata. W wykonaniu seryjnym, bez przygotowania wyczynowego, Fulvia HF miała silnik o mocy 84 kW (114 KM) i osiągała prędkość maksymalną 180 km/h.
DANE TECHNICZNE SAMOCHODU
Lancia Fulvia
Nadwozie samonośne, 4-drzwiowe, 5-miejscowe
Silnik 4-suwowy, 4-cyl. widlasty, chłodzony cieczą umieszczony z przodu pojazdu napędza koła przednie
Średnica cyl. x skok tłoka/pój, skokowa-77x69,7 mm/1298 cm3
Moc maks.-62,5 kW = 85 KM-DIN przy 6000 obr/min
Stopień sprężania-9:1
Skrzynka przekładniowa: 4- lub 5-biegowa, całkowicie synchronizowana Zawieszenie przednie: trójkątne wahacze poprzeczne, poprzeczny resor piórowy, amortyzatory gazowo-hydrauliczne de Carbon, stabilizator
Zawieszenie tylne: oś sztywna, wzdłużne resory piórowe, drążek ustalający Panharda, amortyzatory gazowo-hydrauliczne de Carbon Hamulce dwuobwodowe ze wspomaganiem (servo) tarczowe na 4 koła, regulator siły hamowania kół tylnych, hamulec ręczny mechaniczny działa na koła tylne
Ogumienie o wymiarach 155SR14
Długość/szer./wys. pojazdu-41 5,5/1 55,5/140 cm
Rozstaw osi-250 cm
Masa własna pojazdu - 1060 kg
Prędkość maksymalna-162 km/h
Zużycie paliwa-8,8 1/100 km przy V= 100 km/h

źródło: Poznajemy samochody świata. Zdzisław Podbielski Samochody włoskie. WKiŁ, W-wa.1986[/i]