Jeśli
grodek pisze:Nie chcę tu nikogo urazić i oskarżać
to nie pisz:
grodek pisze:nie podąża ślepo za zbuntowanymi feministkami , homoseksualnymi kobietami innym zaślepionym zdeprawowanym czynnikiem społecznym.
Tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono. Nikomu nie życzę, ale pomyślcie, czy gdyby osoba wam bliska (np. wasza kobieta, córka lub matka) zaszła w ciążę na skutek gwałtu, potępilibyście ją, gdyby nie chciała urodzić? Gdyby nie umiała z miłością i oddaniem wychowywać tak poczętego dziecka? Które swoim istnieniem przypominałoby traumę? I niestety z materiałem genetycznym gwałciciela? To ta skrzywdzona kobieta, po udzieleniu jej wszelkiego możliwego wsparcia, powinna mieć prawo do decyzji moim zdaniem. Jeśli życie tak poczętego dziecka miałoby potem być piekłem, to ... dla mnie jest to kwestia wyboru mniejszego zła. Zapytania, które rozwiązanie da mniej cierpienia. Oczywiście dziecko można oddać, ale czy będzie szczęśliwe?
Ile żyje w kraju dzieci 'niechcianych', które nigdy nie zaznają ciepła rodzinnego domu?
Stąd moje 'napieranie' na Hobbystę w kwestii niesienia realnej pomocy.
Gdyby każdy z obrońców życia działał w taki sposób - niosąc lokalnie pomoc
Hobbysta - dzięki za Twoje dwie historie. Łączy je jedno - rodzice chcieli i czekali na każde z tych dzieci. Dlatego miały szansę na prawdziwy dom i miłość.
Jednakże uczestnicy marszów, czy ich zwolennicy (nie same kobiety!) nie oczekują aborcji każdego niepełnosprawnego dziecka, tylko dania szansy podjęcia decyzji osobie (a jeszcze lepiej obojgu rodzicom), które mają potem być za to życie odpowiedzialne (stąd uważam, że skoro przeciwnicy aborcji nie są w stanie zaufać kobiecie, że dokona odpowiedzialnego wyboru, to jak mogą ufać, że odpowiedzialnie zajmie się swoim dzieckiem?).
Jeśli na świat ma przyjść dziecko, które wkrótce umrze w bólach, to jak wcześniej ktoś pisał, znowu pytanie: kiedy będzie mniej cierpienia?
W niektórych sytuacjach obrońcy życia niestety mogą sprawić, że tego bólu i cierpienia będzie więcej
I jeszcze jedno - żyjemy w czasach o zawrotnym postępie w medycynie między innymi, trafność i rzetelność badań diagnostycznych jest nieporównywalnie większa niż dziesiątki lat temu.
Już na koniec jedna z historii, które znam ja:
W rodzinie przychodzi na świat niepełnosprawne dziecko, po jakimś czasie drugie, również niepełnosprawne. Ojciec nie radzi sobie z sytuacją i ucieka w alkohol. Matka musi codziennie ogarniać dwójkę niepełnosprawnych dzieci i męża alkoholika. Pomagają jej na szczęście dobrzy ludzie żyjący w jej otoczeniu.
Chcący pomagać, mogą sobie przejrzeć portal ze zbiórkami publicznymi prowadzonymi przez różne organizacje społeczne, fundacje może włączyć się gdzieś w wolontariat...
